Maximal diameter of integral circulant graphs

Integral circulant graphs are proposed as models for quantum spin networks that permit a quantum phenomenon called perfect state transfer. Specifically, it is important to know how far information can potentially be transferred between nodes of the quantum networks modelled by integral circulant graphs and this task is related to calculating the maximal diameter of a graph. The integral circulant graph $ICG_n (D)$ has the vertex set $Z_n = \{0, 1, 2, \ldots, n - 1\}$ and vertices $a$ and $b$ are adjacent if $\gcd(a-b,n)\in D$, where $D \subseteq \{d : d \mid n,\ 1\leq d<n\}$. Motivated by the result on the upper bound of the diameter of $ICG_n(D)$ given in [N. Saxena, S. Severini, I. Shparlinski, \textit{Parameters of integral circulant graphs and periodic quantum dynamics}, International Journal of Quantum Information 5 (2007), 417--430], according to which $2|D|+1$ represents one such bound, in this paper we prove that the maximal value of the diameter of the integral circulant graph $ICG_n(D)$ of a given order $n$ with its prime factorization $p_1^{\alpha_1}\cdots p_k^{\alpha_k}$, is equal to $r(n)$ or $r(n)+1$, where $r(n)=k + |\{ i \ | \alpha_i> 1,\ 1\leq i\leq k \}|$, depending on whether $n\not\in 4N+2$ or not, respectively. Furthermore, we show that, for a given order $n$, a divisor set $D$ with $|D|\leq k$ can always be found such that this bound is attained. Finally, we calculate the maximal diameter in the class of integral circulant graphs of a given order $n$ and cardinality of the divisor set $t\leq k$ and characterize all extremal graphs. We actually show that the maximal diameter can have the values $2t$, $2t+1$, $r(n)$ and $r(n)+1$ depending on the values of $t$ and $n$. This way we further improve the upper bound of Saxena, Severini and Shparlinski and we also characterize all graphs whose diameters are equal to $2|D|+1$, thus generalizing a result in that paper.Comment: 29 pages, 1 figur

Izbor cementa za fiksiranje nadoknada na implantatima

Introduction When intraocclusal space is long enough, and patient has high aesthetic demands, cementing implant restoration is the proper choice. The aim of this study was to assess retentive forces of different cements used for fixing restoration to implant abutment. Material and method the separation forces were measured between restorations and abutments that were screw retained to the implant replica. The restorations were casted from Co-Cr-Mo alloy. They were cemented to abutments with five different types of cements (composite resin, glass-ionomer, zinc-polycarboxylate, zinc-phosphate and temporary cement). Each cement represented one group and each group included seven samples. Results Composite resin, glass-ionomer and zinc-polycarboxylate cements showed similar values of retentive forces (256-275 N), while zinc-phosphate cements had slightly lower value (174 N). Temporary cement showed significantly lower value of retentive force (59N). All cements for permanent bonding showed almost the same separation nature. By slow loading, the stress develops, leading to slightly stretched cement and as a consequence, sudden break of cement. Temporary cements also develop stress when slowly loaded, which firstly leads to stretching of cement, and then slight detachment from the implant replica. Conclusion Temporary cement has the lowest retentive force and is suitable for temporary bonding. Composite resin, glass-ionomer, zinc-polycarboxylate and zinc-phosphate cements have high retentive force, and they can be used for permanent cementation of restoration to abutment. Due to the high values of separation force, and other positive characteristics, composite resin should be cement of choice for bonding restorations to implant abutments.Uvod Kod dovoljno velikog međuviličnog prostora i kod estetski zahtevnih pacijenata fiksiranje zubne nadoknade na implantatima cementom je metoda izbora. Cilj rada je da se na osnovu merenja sile razdvajanja zubne nadoknade od nosača nadoknade, cementirane različitim cementima, utvrde vrednosti retencionih sila za različite vrste cemenata. Metode Merena je sila razdvajanja nadoknade od nosača nadoknade, koji je fiksiran zavrtnjem za repliku implantata. Zubne nadoknade izlivene su od Co-Cr legure. Nadoknade su cementirane za nosače nadoknada sa pet različitih cemenata. Svaka vrsta cementa predstavljala je posebnu grupu. Merenja svake grupe su obavljana na sedam uzoraka. Rezultati Kompozitni, glas-jonomerni i karboksilatni cementi su pokazali približno iste vrednosti retencione sile (256-275 N), dok su cink-fosfatni cementi imali nešto manju retencionu silu (174 N). Privremeni cementi su pokazali značajno nižu retencionu silu (59 N). Svi cementi za trajno vezivanje su pokazivali gotovo istovetnu prirodu razdvajanja. Pri postepenom opterećenju razvijaju se naponi u cementu koji dovode do neznatnog istezanja cementnog filma i naglog loma cementa. Pri postepenom opterećenju privremeni cementi razvijaju napone koji prvo dovode do istezanja cementnog filma, a zatim do laganog odvajanja od replike implantata. Zaključak Privremeni cementi imaju najmanju retencionu silu i pogodni su za privremena cementiranja. Kompozitni, glas-jonomerni, karboksilatni i cink-fosfatni cementi daju veliku retencionu silu koja može trajno fiksirati zubnu nadoknadu za nosač implantata. Zbog velike sile razdvajanja, ali i zbog poznatih dobrih osobina, kompozitnim cementima treba dati prednost u cementiranju zubnih nadoknada na implantatima

The outer forts of Caričin grad: Visualisation of digital terrain models and interpretation

Istraživanja Caričinog grada otpočeta su pre više od jednog stoleća. Pažnja stručnjaka je, iz sasvim razumljivih razloga, pre svega bila usmerena na istraživanja grada, dok su okolna utvrđenja izazivala znatno manje pažnje (sl. 1, 2). Kad je reč o samim iskopavanjima, isto je i danas, ali je primena savremenih metoda arheološke prospekcije i detekcije sa zemlje i iz vazduha, naročito zastupljena u poslednjih desetak godina i praćena terenskom proverom dobijenih podataka, dovela i do važnih saznanja o okolini metropole Severnog Ilirika. U članku se komentarišu objavljena zapažanja prethodnih istraživača - Deroka, Radojčića, Nenadovića, Kondića i Popovića - u svetlu novih podataka. Lidarska snimanja širih zona nalazišta uvedena su u srpsku arheologiju početkom ove decenije, u sklopu učešća Arheološkog instituta u međunarodnom projektu ArchaeoLandscapes Europe. Među prvim skeniranim lokalitetima bio je upravo Caričin grad, sa odličnim rezultatima koje su pratile preliminarne publikacije. Zonom lidarskog snimanja od 12 km² iz 2011. godine, osim samog Caričinog grada, bio je obuhvaćen i deo trase akvedukta, ali i obližnje utvrde Sv. Ilija, Gornje gradište u Svinjarici i Kulište - Jezero. Godine 2015. izvršeno je snimanje prostora površine 4 km² oko utvrđenja u Sekicolu. Iako su i prethodno dobijeni laserski modeli reljefa bez vegetacije bili više nego dovoljni za plodotvornu analizu, u međuvremenu je omogućeno poboljšanje parametara snimanja, pa su ona iz 2015. godine beležila čak 40 tačaka po kvadratnom metru - dvostruko više nego skeniranje terena iz 2011. godine, uz više kontrolnih trajektorija i smanjenu brzinu i visinu leta (tabela 1). Rad na vizuelizaciji dobijenih trodimenzionalnih modela terena odvijao se uz korišćenje različitih tehnika - od standardnih, poput pravljenja dvodimenzionalnih toplotnih mapa pomoću alatke Heatmap u programu QGIS, interpolacije izohipsi (Contour Extraction) i senčenja (hill-shading), do rada u naprednim slobodno dostupnim softverima kao što su Relief Visualisation Toolbox (RVT) i RTIViewer. Funkcija Focal Statistics iz ArcGIS paketa prepoznaje delove terena sa izrazitim visinskim razlikama i pokazuje kontraste u boji, zbog čega se pokazala kao jedna od najuspešnijih u analizi konfiguracije terena, strukture i urbanizma Caričinog grada. Aplikacija ArcScene prikazuje trodimenzionalne digitalne modele iz različitih uglova, a njena alatka Vertical exaggeration of terrain takođe je veoma korisna za naglašavanje blagih promena u terenu. Proces digitalne vizuelizacije je samo korak u raščitavanju i interpretaciji dobijenih podataka, čemu je posvećen preostali deo teksta u kojem je pokazano kako je primena savremene tehnologije snimanja terena iz vazduha dopunila dosadašnja saznanja o fortifikacijama iz najbližeg okruženja Caričinog grada (sl. 4, 5, 7, 8). Utvrda na brdu Sv. Ilija je smeštena neposredno uz Caričin grad, nadzirući istočni prilaz gradu i branu njegovog akumulacionog jezera. Lokalitet je sondažno iskopavan 1976. godine u organizaciji Arheološkog instituta, kada su ustanovljena dva glavna horizonta (sl. 3). Na osnovu graditeljske tehnike (opus mixtum) i pokretnih nalaza, stariji horizont je pouzdano datovan u 6. vek i, verovatno, početak 7. veka, dok pozniji pripada srednjem i novom veku. Vizuelizacija digitalnog modela reljefa, računarskim putem oslobođenog postojeće vegetacije, donela je nove podatke o utvrđenju. Osnova ove trapezoidne fortifikacije sada može lako da se sagleda i premeri. Utvrđenje je zauzimalo 0,21 ha i imalo je ugaone kule, a u digitalnom modelu se uočava i ograda paralelna sa istočnim bedemom, možda palisada, koja je štitila najlakši istočni prilaz. Skretala je ka zapadu, paralelno sa severnim bedemom, dok se zapadno od utvrde uočava prostrana platforma koju oivičavaju dva podzida. Tokom georadarskih snimanja, koja je u proleće 2015. godine izvela ekipa Ludwig Boltzmann Institute for Archaeological Prospection and Virtual Archaeology iz Beča, u centralnom delu utvrđenja je otkrivena velika ranovizantijska bazilika (sl. 4). Utvrđenje Gornje gradište nalazi se u selu Svinjarici, na kilometar jugozapadno od Caričinog grada. Bilo je, a i ostalo je veoma uraslo u vegetaciju, tako da se zapažanja prethodnih istraživača uglavnom zaustavljaju na opisu četvorougaonog rova ispred utvrde i na njenom položaju na trasi akvedukta. Lidarskim snimkom je pak otkrivena šestougaona osnova fortifikacije, sastavljena od zidova dužine oko 30 m i 32 m, koja zauzima istu površinu kao i Sv. Ilija. Uz to, u digitalnom modelu, i u manjoj meri na samom terenu, uočavaju se obrisi dveju velikih građevina. Dok je jedna mogla da služi kao skladište, druga je bila crkva. Tokom obilaska lokaliteta uočili smo veliku količinu šuta od kamena, opeke i maltera. Utvrđenje je bilo opasano rovom i šančevima, što se naročito dobro vidi sa južne strane, gde je rov ukopan u stenu čiji su blokovi nakon vađenja bili ugrađivani u bedeme i, verovatno, druge objekte. Delovi severne trase bedema su, pak, teško oštećeni zemljoradnjom. Jugoistočna sekcija valuma je presečena prilaznim putem, a sa istog odsečka trasa akvedukta može lako da se prati u mikrotopografiji, sve do ugaone kule kroz koju je voda ulazila u Caričin grad. Posebna odlika Gornjeg gradišta jesu masivni zemljani "bastioni" severno i, čini se, zapadno od utvrde (sl. 5). Kulište - Jezero zauzima vrh blagog uspona na kilometar severoistočno od Caričinog grada. Sudeći po površinskim nalazima opeke i kamena, to veoma malo utvrđenje, prečnika oko 18 m, koje je u digitalnom modelu reljefa naznačeno rovovima od vađenja građe, bilo je sazidano u tehnici opus mixtum. Imalo je funkciju osmatračnice, koja je ostala sačuvana i u jednom toponimu, dok drugi naziv upućuje na vodu koja se zadržavala u plitkim depresijama nastalim vađenjem stene za izgradnju bedema, od kojih je najveća četvorougaonog oblika, površine 32 m h 16 m i dubine oko pola metra (sl. 7). Gradište u Sekicolu je podignuto na vrhu i strmim padinama brda nad Caričinskom rekom, oko 3 km severno od Caričinog grada. Utvrđenje se dosta razlikuje od prethodno opisanih. Možda potiče iz 4. veka, da bi u 6. stoleću, u doba izgradnje Justinijane Prime bilo uvećano dogradnjom dvaju spoljnih bedema. Najviša utvrda je trougaone osnove, a na terenu nije potvrđeno da je bila sazidana uz korišćenje opeke i maltera. Njena površina iznosi 0,64 ha. Prethodni istraživači su u istočnom delu te celine zabeležili crkvu, koja se naročito jasno ocrtava u digitalnom modelu, veću građevinu uz njen jugoistočni bedem, kao i slabe obrise drugih zgrada. Naša analiza je dovela do otkrića dva niza zgrada uz bedeme i brojnih građevina između njih. Po lepezastom rasporedu zgrada, posedanje ove utvrde podseća na naselje na severnom platou Caričinog grada. Srednji prsten je skoro dvostruko veći, dok je donja utvrda, pridodata na severoistočnoj strani, iste površine kao i najviša. U njenom jugoistočnom kraju nalazi se pravougaona građevina dimenzija 32 m h 16 m - možda cisterna. Ukupna površina Gradišta u Sekicolu je 2,5 ha. Ispred donjeg utvrđenja nalazi se rov, koji se u pojedinim partijama vidi samo u digitalnom modelu, dok je na terenu neprepoznatljiv (sl. 8). Sa svojim spoljnim prstenom utvrda, Caričin grad se razlikuje od drugih utvrđenja u Iliriku. Velika građevinska aktivnost u ruralnom zaleđu Sredozemne Dakije nije bila ograničena na podizanje nove metropole, već je podrazumevala i izgradnju infrastrukturnih postrojenja kao što su akvedukt i brana. Četiri ispitana utvrđenja predstavljala su deo jedinstvenog graditeljskog programa Justinijane Prime, o čemu svedoči i primenjena tehnika zidanja sa opekama i malterom. U istorijskim izvorima nema puno podataka o manjim utvrdama pokraj gradova. Veća utvrđenja, frurioni poput Gradišta u Sekicolu i Rujkovca/Radinovca, mogli su da u slučaju opasnosti prihvate trupe koje bi iz njih napadale neprijateljsku pozadinu i opsadne sprave. U to vreme, vojnici su često stanovali sa svojim porodicama. Ostala tri utvrđenja imala su različite funkcije. Kulište - Jezero bila je dobro postavljena osmatračnica, kakve su uobičajene u rimskom vojnom graditeljstvu, koja je imala vizuelnu komunikaciju sa Caričinim gradom, Sv. Ilijom i svinjaričkim Gradištem, ali ne i s većim utvrdama u Sekicolu i Rujkovcu/Radinovcu. Utvrđenja na Sv. Iliji i u Svinjarici su, poput refugijuma, mogla da zbrinu živalj u teškim vremenima. Ipak, Sv. Ilija je izvorno imao drugu namenu. Velika bazilika otkrivena prilikom georadarskih snimanja zauzimala je čak četvrtinu utvrde, a postojanje zgrada uz bedeme snaži pretpostavku da je reč o utvrđenom manastiru. Pored toga, u svom opisu Justinijane Prime Prokopije navodi da je car ovaj grad podigao pored svog rodnog sela koje je obzidao i od njega načinio kvadriburgijum, očigledno kao deo jedinstvenog graditeljskog programa. Poznati su još neki utvrđeni manastiri koji su podignuti za vlade cara Justinijana, od kojih je Sv. Iliji najsličniji onaj u Justinijani Sekundi, dotadašnjoj Ulpijani. Na to da Sv. Ilija nije predstavljao klasično vojno utvrđenje upućuje i naša analiza vidljivosti, koja pokazuje da je pogled sa te tačke veoma ograničen. Prema istoj analizi, Gornje gradište u Svinjarici je nadziralo sela i radionice u okolini grada, kao i akvedukt (sl. 11). Detaljno razrađen odbrambeni sistem Justinijane Prime sastojao se od nekoliko prstenova gradskih utvrda sa najmanje 40 kula, rovova, palisada i spoljašnjeg prstena fortifikacija, koji je obuhvatao, pre svega, ovde komentarisana utvrđenja. Odbrambena postrojenja novoustanovljene metropole i način na koji su se ona prilagodila topografiji predstavljaju izuzetan primer ranovizantijskog vojnog graditeljstva. Buduća istraživanja bi sigurno obezbedila pouzdanije podatke o njihovoj hronologiji i funkciji i tako nadogradila izuzetne rezultate lidarskih i geofizičkih snimanja, što bi doprinelo i jasnijem sagledavanju samog Caričinog grada.The erection of a new polis, Justiniana Prima, on the site of Caričin Grad, was part of a larger engineering project in a rural hilly setting of the western areas of Dacia Mediterranea, which had also included the construction of nearby fortlets. The article presents LiDAR data which has provided new information related to their ground-plan and dimensions. Located in a 12 km² area around the metropolis, St Elias, Kulište-Jezero and Gornje Gradište in Svinjarica were LiDAR scanned in 2011, while the Sekicol fort, with its 4 km²surroundings, was subjected to the same technology in 2015. Our analysis of the outer fortifications of Justiniana Prima is based on a visualisation of the obtained digital terrain models and field observations; in the case of the St Elias fort, we also used the results of the 1976 excavations. These fortlets had manifold functions. On the one hand, they overlooked the approaches to the city and its infrastructure - Kulište-Jezero was a watchtower - and on the other, they also served as shelters for the local population - refugia. In the middle of the St Elias fort there was a large three-nave church; this may well have been a fortified monastery. Future research of these forts should provide more detailed information on their chronology and function, complement the outstanding results of the LiDAR and geophysical surveys, and contribute to a better understanding of Justiniana Prima itself

The fourth industrial revolution's impact on dentistry

Uvod I najveći vizionari nisu mogli da pretpostave kojom brzinom će stomatološka struka i nauka prihvatiti koncept četvrte industrijske revolucije. Po obimu i složenosti ova transformacija je veća od svih do sada poznatih i u literaturi je opisana kao Dentistry 4.0. Digitalna revolucija je stomatologiji omogućila da gotovo sve kliničke i laboratorijske procedure mogu biti podržane digitalnim tehnologijama. Cilj ovog rada je razumevanje uloge četvrte industrijske revolucije u stomatologiji. Metode Pretraživanje baze Medline izvršeno je putem baza podataka PubMed i Google Scholar za termine "četvrta industrijska revolucija", "digitalna stomatologija", "stomatologija 4.0", "CAD-CAM". Takođe su korišćene opcije "srodnih članaka" uz dodatno ručno pretraživanje preglednih članaka i relevantnih tekstova. Rezultati U radu su opisane najčešće dijagnostičke i terapijske procedure koje su podržane digitalnim tehnologijama. Zaključak Sofisticirane tehnologije četvrte industrijske revolucije dovele su do brže i preciznije dijagnoze oralnih oboljenja. Kliničke procedure postaju jednostavnije, preciznije i predvidljivije za lekara, a komfornije za pacijenta. Dugoročno, tu su i ekonomske uštede i očuvanje životne sredine.Introduction Even the greatest visionaries could not have guessed at what speed the profession and science of dentistry would accept the concept of the Fourth Industrial Revolution. In terms of its scale and complexity, this transformation has been greater than any known before and it has been described in the literature as Dentistry 4.0. The digital revolution in dentistry has allowed for nearly all clinical and laboratory procedures to be supported by digital technologies. The aim of this paper is to understand the role of Industry 4.0 in the profession of dentistry and identify its research status today and in the future. Methods An electronic search of Medline literature was performed via PubMed and Google Scholar databases with the terms "fourth industrial revolution," "digital dentistry," "dentistry 4.0," "CAD-CAM." The option "related articles" was also utilized as well as an additional manual search of review articles and the most relevant papers. Results The paper describes the most frequently used diagnostic and therapeutic procedures supported by digital technologies. Conclusion The sophisticated technologies of the Fourth Industrial Revolution have led to more rapid and precise diagnoses of oral diseases. Clinical procedures have become easier, more precise and predictable to the dentist, and more comfortable to the patient. The long-term benefits also include financial savings and environmental protection

The fourth industrial revolution's impact on dentistry

Uvod I najveći vizionari nisu mogli da pretpostave kojom brzinom će stomatološka struka i nauka prihvatiti koncept četvrte industrijske revolucije. Po obimu i složenosti ova transformacija je veća od svih do sada poznatih i u literaturi je opisana kao Dentistry 4.0. Digitalna revolucija je stomatologiji omogućila da gotovo sve kliničke i laboratorijske procedure mogu biti podržane digitalnim tehnologijama. Cilj ovog rada je razumevanje uloge četvrte industrijske revolucije u stomatologiji. Metode Pretraživanje baze Medline izvršeno je putem baza podataka PubMed i Google Scholar za termine "četvrta industrijska revolucija", "digitalna stomatologija", "stomatologija 4.0", "CAD-CAM". Takođe su korišćene opcije "srodnih članaka" uz dodatno ručno pretraživanje preglednih članaka i relevantnih tekstova. Rezultati U radu su opisane najčešće dijagnostičke i terapijske procedure koje su podržane digitalnim tehnologijama. Zaključak Sofisticirane tehnologije četvrte industrijske revolucije dovele su do brže i preciznije dijagnoze oralnih oboljenja. Kliničke procedure postaju jednostavnije, preciznije i predvidljivije za lekara, a komfornije za pacijenta. Dugoročno, tu su i ekonomske uštede i očuvanje životne sredine.Introduction Even the greatest visionaries could not have guessed at what speed the profession and science of dentistry would accept the concept of the Fourth Industrial Revolution. In terms of its scale and complexity, this transformation has been greater than any known before and it has been described in the literature as Dentistry 4.0. The digital revolution in dentistry has allowed for nearly all clinical and laboratory procedures to be supported by digital technologies. The aim of this paper is to understand the role of Industry 4.0 in the profession of dentistry and identify its research status today and in the future. Methods An electronic search of Medline literature was performed via PubMed and Google Scholar databases with the terms "fourth industrial revolution," "digital dentistry," "dentistry 4.0," "CAD-CAM." The option "related articles" was also utilized as well as an additional manual search of review articles and the most relevant papers. Results The paper describes the most frequently used diagnostic and therapeutic procedures supported by digital technologies. Conclusion The sophisticated technologies of the Fourth Industrial Revolution have led to more rapid and precise diagnoses of oral diseases. Clinical procedures have become easier, more precise and predictable to the dentist, and more comfortable to the patient. The long-term benefits also include financial savings and environmental protection

Analiza distribucije opterećenja kod mešovito nošenih mostova primenom rezilijentnih abatmenata

Introduction Differences between the tooth and implant response to load can lead to many biological and technical implications in the conditions of occlusal forces. Objective The objective of this study was to analyze load distribution in tooth/implant-supported fixed partial dentures with the use of resilient TSA (Titan Shock Absorber, BoneCare GmbH, Augsburg, Germany) abutment and conventional non-resilient abutment using finite element method. Methods This study presents two basic 3D models. For one model a standard non-resilient abutment is used, and on the implant of the second model a resilient TSA abutment is applied. The virtual model contains drawn contours of tooth, mucous membranes, implant, cortical bones and spongiosa, abutment and suprastructure. The experiment used 500 N of vertical force, applied in three different cases of axial load. Calculations of von Mises equivalent stresses of the tooth root and periodontium, implants and peri-implant tissue were made. Results For the model to which a non-resilient abutment is applied, maximum stress values in all three cases are observed in the cortical part of the bone (maximum stress value of 49.7 MPa). Measurements of stress and deformation in the bone tissue in the model with application of the resilient TSA abutment demonstrated similar distribution; however, these values are many times lower than in the model with non-resilient TSA abutment (maximum stress value of 28.9 MPa). Conclusion Application of the resilient TSA abutment results in more equal distribution of stress and deformations in the bone tissue under vertical forces. These values are many times lower than in the model with the non-resilient abutment.Uvod Razlike u odgovoru zuba i implantata na opterećenje mogu imati za posledicu niz bioloških i tehničkih komplikacija u uslovima delovanja okluzalnih sila. Cilj rada Cilj ovog rada je da se analizira distribucija opterećenja kod mešovito nošenih mostova sa primenom rezilijentnog TSA abatmenta (Titan Shock Absorber, BoneCare GmbH Germany), kao i konvencionalnog nerezilijentnog abatmenta primenom metode konačnih elemenata (MKE). Metode rada U ovom radu napravljena su dva osnovna 3D modela. Na jednom implantatu i modelu korišćen je standardni nerezilijentni abatment, a na implantatu drugog modela korišćen je rezilijentni TSA abatment. Na virtuelnom modelu su modelirane konture zuba, PDL-a, sluzokože, implantata, kortikalne i spongiozne kosti, abatmenta i suprastrukture. U eksperimentu je korišćena vertikalna sila od 500 N, koja je primenjena u tri različita slučaja aksijalnog opterećenja. Metodom konačnih elemenata izračunavani su potom Fon Mizesovi ekvivalentni naponi u korenu zuba i parodoncijumu, implantatu i periimplantatnom tkivu. Rezultati Na modelu kod koga je primenjen nerezilijentni abatment, maksimalne vrednosti napona i deformacije u sva tri slučaja su registrovane u kortikalnom delu kosti oko zuba i implantata u zavisnosti od napadne tačke sile (maksimalan napon 49,7 MPa). Vrednosti napona i deformacija na modelu sa primenom rezilijentnog TSA abatmenta pokazale su sličnu raspodelu u kosti, međutim ove vrednosti su višestruko manje nego kod modela sa nerezilijentnim abatmentom (maksimalan napon 28,9 MPa). Zaključak Primena rezilijentnog TSA abatmenta dovodi do ravnomernije raspodele napona i deformacije u koštanom tkivu oko zuba i implantata pod dejstvom vertikalnih sila. Izmerene vrednosti su višestruko manje nego na modelu sa nerezilijentnim abatmentom

Different models of automata with fuzzy states

In this paper we provide a general definition of automata with fuzzy stateswhich includes as its special cases automata used by Lin et al. [29], Liu and Qiu [30,31,42]and Xing et al. [56] in the study of fuzzy discrete event systems, as well as various typesof automata constructed in [14,15,18,32] for the purpose of the determinization of fuzzyautomata. We explain the relationships between these differentmodels of automata withfuzzy states and showthat every crisp-deterministic fuzzy automaton can be transformedinto a language-equivalent automaton with fuzzy states, and vice versa

Investigation of mechanical and biomedical properties of new dental alloy with high content of Au

The basis for developing a new dental alloy with high Au content is appropriate chemical composition and manufacturing technology. The demands which have to be met when developing a new dental alloy are linked with fulfilling the necessary requirements for making the alloy suitable for use in metal-ceramic restorations. Due to the stress generated by masticatory forces, alloys for dental restorations must have corresponding mechanical properties (yield strength, tensile strength, and elongation), hardness, the coefficient of thermal expansion (CTE), and biocompatibility. Namely dental alloy placed in an oral cavity reacts with the environment and deteriorates. New dental alloy with high Au content is based on the ternary system of Au-Pt-Zn with a nominal composition of 86.9Au-9.9Pt-1.5Zn, and about 1,5 wt.% micro-alloying elements (In, Ir, Rh). The dental alloy was melted and cast in a vacuum-induction melting furnace in Zlatarna Celje. The results analyses of different heat-treated states showed that the optimal mechanical properties and hardness of an Au-Pt-Zn alloy can be reached with combinations of heat treatment for 20 minutes at 723 K and then slowly cooling, if the alloy was annealed at 1223 K for 30 minutes and the water quenched. Research results confirmed that the microstructure of the Au-Pt-Zn alloy consists of two phases: a1-phase rich in Au (main phase) and a2-phase rich in Pt (minor phase). During XRD analysis and use of the Rietveld method, it was found that the a1-phase content is about 98,5 wt.% while the content of a2- phase is 1,5 wt.%. STA analyses show that the Au-Pt-Zn alloy has a solids temperature of about 1292 K and a liquids temperature of about 1412 K. The optical properties of Au-dental alloy were investigated by means of spectrophotometric colourimetry. Spectral reflectance data from the mirror-polished flat samples of initial Au dental alloy were collected under the CIE standard illuminant D65. Finally the test of cytotoxicity of new Au based dental alloys using standard in vitro assays for testing the biocompatibility with establishing new, more sensitive, in vitro tests on cell lines was done. According to the results of our research we can conclude that new dental alloy from Zlatarna Celje satisfied all requested standards regarding mechanical properties, hardness and CTE: Rp0.=550 [N/mm2], Rm =610 [N/mm2], A= 9%, 180 HV and CTE (25-600°C) about 14,45×10-6K-1. This new Au dental alloy has a yellow tinge in comparison to conventional Au-Pt-Zn alloys and did not show cytotoxicity when using standard short-term in-vitro assays on an L929 cell.